History of Babylon

Babylon (𒆍𒀭𒊏𒆠KA2.DIĜIR.RAKI Akkadian: Bābili(m); Aramaic: בבל, Babel; Arabic: بَابِل‎, Bābil; Hebrew: בָּבֶל‎, Bavel; Classical Syriac: ܒܒܠ‎, Bāwēl) was a key kingdom in ancient Mesopotamia from the 18th to 6th centuries BC. The city was built on the Euphrates river and divided in equal parts along its left and right banks, with steep embankments to contain the river's seasonal floods. Babylon was originally a small Akkadian town dating from the period of the Akkadian Empire c. 2300 BC.

The town became part of a small independent city-state with the rise of the First Amorite Babylonian Dynasty in the 19th century BC. After the Amorite king Hammurabi created a short-lived empire in the 18th century BC, he built Babylon up into a major city and declared himself its king, and southern Mesopotamia became known as Babylonia and Babylon eclipsed Nippur as its holy city. The empire waned under Hammurabi's son Samsu-iluna and Babylon spent long periods under Assyrian, Kassite and Elamite domination. After being destroyed and then rebuilt by the Assyrians, Babylon became the capital of the short lived Neo-Babylonian Empire from 609 to 539 BC. The Hanging Gardens of Babylon was one of the Seven Wonders of the Ancient World, although a number of scholars believe these were actually in the Assyrian capital of Nineveh. After the fall of the Neo-Babylonian Empire, the city came under the rule of the Achaemenid, Seleucid, Parthian, Roman, and Sassanid empires.

It has been estimated that Babylon was the largest city in the world from c. 1770 – c. 1670 BC, and again between c. 612 – c. 320 BC. It was perhaps the first city to reach a population above 200,000.[2] Estimates for the maximum extent of its area range from 890[3] to 900 hectares (2,200 acres).[4]

The remains of the city are in present-day Hillah, Babil Governorate, Iraq, about 85 kilometres (53 mi) south of Baghdad, comprising a large tell of broken mud-brick buildings and debris.

The main sources of information about Babylon—excavation of the site itself, references in cuneiform texts found elsewhere in Mesopotamia, references in the Bible, descriptions in classical writing (especially by Herodotus), and second-hand descriptions (citing the work of Ctesias and Berossus)—present an incomplete and sometimes contradictory picture of the ancient city even at its peak in the sixth century BC.[5]

บาบิโลน (𒆍𒀭𒊏𒆠KA2.DIĜIR.RAKIอัคคาเดีย: Bābili (m); อราเมอิก: בבל, Babel; อาหรับ: بابل, Babil; อิสราเอล: בָּבֶל, Bavel; คลาสสิกซีเรีย: ܒܒܠ, Bāwēl) เป็นอาณาจักรที่สำคัญในสมัยโบราณ Mesopotamia จาก 18 ถึงศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เมืองที่ถูกสร้างขึ้นบนแม่น้ำยูเฟรติสและแบ่งออกเป็นส่วนเท่า ๆ กันตามริมฝั่งซ้ายและขวาของตนกับเขื่อนที่สูงชันจะมีแม่น้ำน้ำท่วมตามฤดูกาล บาบิโลนเดิมเป็นเมืองอัคคาเดียเล็ก ๆ ตั้งแต่สมัยของอัคคาเดียเอ็มไพร์ค พ.ศ. 2300

เมืองที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของอิสระเล็ก ๆ เมืองของรัฐที่มีการเพิ่มขึ้นเป็นครั้งแรกอาโมไรต์บาบิโลนราชวงศ์ในศตวรรษที่ 19 หลังจากที่อาโมไรต์กษัตริย์ฮัมมูราบีสร้างอาณาจักรสั้นในศตวรรษที่ 18 เขาสร้างบาบิโลนขึ้นเป็นเมืองใหญ่และประกาศตัวเองเป็นกษัตริย์ของตนและทางตอนใต้ของเมโสโปเตกลายเป็นที่รู้จักและบิบาบิโลนบดบัง Nippur เป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ของมัน จักรวรรดิจางหายไปภายใต้ฮัมมูราบีบุตรชายของซัมซุอิลูนาและบาบิโลนเป็นระยะเวลานานภายใต้แอส Kassite และการปกครอง Elamite หลังจากที่ถูกทำลายและสร้างใหม่โดยอัสซีเรียแล้วบาบิโลนกลายเป็นเมืองหลวงของชีวิตสั้น Neo-บาบิโลนจักรวรรดิ 609-539 ปีก่อนคริสตกาล สวนแขวนแห่งบาบิโลนเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกโบราณแม้ว่าจำนวนของนักวิชาการเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้เป็นจริงในเมืองหลวงของแอสนีนะเวห์ หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดินีโอบาบิโลนเมืองมาอยู่ภายใต้การปกครองของ Achaemenid, Seleucid คู่ปรับโรมันและจักรวรรดิยะห์

มันได้รับการคาดกันว่าบาบิโลนเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลกจากค 1770 - ค 1670 ปีก่อนคริสตกาลและอีกครั้งระหว่างค 612 - ค 320 ปีก่อนคริสตกาล มันอาจจะเป็นเมืองแรกที่ไปถึงประชากรสูงกว่า 200,000. [2] ประเมินขอบเขตสูงสุดของช่วงพื้นที่จาก 890 [3] 900 เฮกตาร์ (2,200 เอเคอร์). [4]

ส่วนที่เหลือของเมืองอยู่ในปัจจุบันวัน Hillah, Babil เรทอิรักประมาณ 85 กิโลเมตร (53 ไมล์) ทางตอนใต้ของกรุงแบกแดดประกอบไปด้วยบอกขนาดใหญ่ของเสียอาคารโคลนและเศษอิฐ

แหล่งที่มาหลักของข้อมูลเกี่ยวกับบาบิโลน-ขุดเว็บไซต์ของตัวเองอ้างอิงในตำราฟอร์มพบที่อื่น ๆ ในเมโสโปเตอ้างอิงในพระคัมภีร์รายละเอียดในการเขียนคลาสสิก (โดยเฉพาะอย่างยิ่งตุส) และรายละเอียดมือสอง (อ้างถึงการทำงานของ Ctesias และ เบรอสซุส) -present ภาพที่ไม่สมบูรณ์และบางครั้งขัดแย้งของเมืองโบราณแม้ในจุดสูงสุดในศตวรรษที่หก BC. [5]